Een wandeling over de kalksteenhelling van de Riviera del Conero. Met als traktatie een adembenemend uitzichtpunt.

Hoog boven zeeniveau ontvouwt zich een oogverblindend panorama over een besloten baai, met de twee uit het water oprijzende rotsen (Due Sorelle genoemd).

Deze zusjes zijn bij het uitzichtpunt op le due sorelle

We nemen je graag mee wandelen op de Monte Conero. Wandelschoenen aan en denk ook aan een flesje water. Ga je mee?

Samen met onze 2 jongsten dochters, Neeltje en Emma (Onze oudste (Roos) was helaas verhinderd) die begin Oktober een klein weekje bij ons logeerden, wandelden we onlangs met z’n viertjes de ‘Passo del Lupo’ op de kalksteenhellingen van de Monte Conoro.  

(Zie hier de plattegrond die we aanbieden aan onze gasten, hebben we de route gemarkeerd)

Een wandeling van bijna 1 uur heen en 1 uur terug. Wij stopten misschien wat vaker om van de schitterende omgeving te genieten. Wat we jullie natuurlijk zeker ook aanraden!  We liepen in een cirkel. Alleen het stukje naar het uitzichtpunt ging we over hetzelfde pad.

Onze auto parkeerden we een klein stukje buiten Sirolo op de betaalde parkeerplaats van de begraafplaats van Sirolo (daar waar we meteen ook een kijkje namen. Altijd fascinerend. Vooral die familiegraven zijn een bezoekje waard)

Onze route heeft nummer 302. Dit is een van de maar liefst 18 goed bewegwijzerde wandelroutes op de Monte Conero. We liepen voor de begraafplaats langs en volgden het weggetje wat schuin ophoog loopt. Al meteen kom je in een bos met veel mediterrane kruiden en bijzondere boomsoorten, zoals de aardbeiboom. Maar ook eeuwenoude olijfbomen, pijnbomen, cipressen en ceders. Tussen de Pini’s (Italiaanse paraplu-dennenbomen) zie je het golvende achterland, met dromerige kleine gehuchtjes en huisjes op weidse velden in dat typische lappendekenlandschap van le Marche.

Het brede pad leidt eerst langs de oostkant waar we een paar schitterende landhuizen passeren. Ze hebben stuk voor stuk een indrukwekkend uitzicht over de azuurblauwe zee en de imposante kustlijn. Je ziet vanaf hier Sirolo met daarachter Numana en de stranden van Porto Recanati en Civitanova Marche liggen.

Bij het bord ‘verbodentoegang’ lopen we het pad links in wat stijgende is.  De wegwijzer geeft aan dat het vanaf hier nog 20 minuten lopen is naar het uitzichtpunt. Best raar dat de wandelroute over een wandelverbod voert. Maar goed. Het zij zo.

Het brede pad wordt langzaam smaller, de afgrond wordt langzaam dieper. Maar nog heel goed te doen. Al moet je niet te veel last hebben van hoogtevrees.  Op het laatst is het nog een smal paadje waar je tegemoetkomers af en toe voor moet laten gaan op de iets bredere gedeeltes.

Uiteindelijk kwamen we uit bij het adembenemende uitzichtpunt op de Due Rorelle. Onze 2 dochters, de 2 zussen Neeltje en Emma, vormen een mooi contrast en vonden het, net als wij, prachtig en spectaculair. Deze plaats is in Oktober helemaal niet druk, maar liefhebbers van een mooie foto met dit vergezicht vind je altijd wel!

Na wat foto’s en het adembenemende landschap in ons opgenomen te hebben gaan we via dezelfde pad terug. Na 1.5 km komen we op een splitsing. Hier volgen we wandelroute 301 die naar Sirolo leidt. We lopen door een openstaande ijzeren poort en vervolgen het pad wat langzaam afdaalt, en later, als we bijna bij de parkeerplaats zijn, nog een paar pittige klimmetjes in petto heeft.

We zijn met onze auto naar Sirolo gereden. Wat ook heel goed te belopen is (800m), om onszelf daar te trakteren op een lekker koud biertje.

Wat zeker ook een aanrader is om te lunchen bij Terrazzamare in Sirolo. Een prachtig visrestaurant met een fantastisch uitzicht.

De tafels waren netjes gedekt met wit tafellinnen en stijlvol servies.

We genoten van een heerlijk vis/pasta gerecht wat chef-kok Riccardo Possanzini voor ons had bereid. Met een koud glas witte Pecorino werd het zowaar nog beter. Vis moet immers zwemmen!