Gola del Furlo, de Furlo-kloof, bevindt zich tussen Acqualagna en Fossombrone. Deze hidden gem is een verborgen juweel in het midden van Le Marche. Op iets meer dan een half uurtje rijden van onze B&B ben je midden in Riserva Naturale Statale Gola del Furlo. Een beschermd natuurreservaat met een adembenemend landschap van indrukwekkende kalkstenen rotsen. Met Hoogteverschillen van meer dan 1000 meter is het deels Berg- deels heuvellandschap.

Het hart van de dit gebied is een grote kloof waar de rivier de Candigliano stroomt, tussen de berg Paganuccio en de berg Pietralata.

Wij maakten een buitengewoon leuke dagtocht en combineerden er een aantal bezienswaardigheden.

Om er te komen namen we de Autostrada A14 richting Bologna. Bij afslag Fano reden we na de tolpoortjes de rechter afslag op, richting Roma. Als je bij Fossombrone Overest de weg verlaat, omzeil je de tunnels van de snelweg. We hielden Urbino aan, om daar de Via Cattedrale te volgen. Bij het plaatsje San Lazzaro was het even zoeken waar we onze auto het best konden parkeren. We reden over de brug, daar was genoeg plaats aan de linkerkant bij de woningen. We namen ieder een flesje water mee en liepen terug naar de brug.

Le Marmitte dei Giganti

Al snel zien we de bordjes ‘Le Marmitte dei Giganti’. We zitten dus op de goede weg! Na een aantal prachtige foto’s te hebben genomen vanaf de brug van de omgeving en de rivier Metauro onder ons, dalen we af via een smal pad dat begint aan de Via Marmitte dei Giganti. We zijn blij dat we stevige schoenen aan hebben, want het is behoorlijk steil en af en toe moet er zelfs geklauterd worden. We komen aan bij het iets wat groenig water. Komt dit door het hoge kalkgehalte?

Na een wandelingetje, of beter gezegd, klauterpartij, en natte voeten, door een inschattingsfout van mij, ik dacht dat het ondieper was, zijn we daar gaan zitten op een mooie plek om van de omgeving en de zon te genieten. Die natte voeten zijn het meer dan waard. Fenomenaal!  Wat houden wij ontzettend van dit soort natuur.

Wat wij niet hebben gedaan maar wat ons wel heel leuk lijkt is om vanaf de kano-opstaplaats de rivier vanaf een andere kant te bekijken. Je kunt er kano’s huren en heerlijk met de stroom mee de vallei in varen. Wie weet op een andere keer!

Via Flaminia

We stappen weer in de auto en vervolgen de Via Cattedrale die overgaat in de Via Flaminia. Bij de splitsing houden we Furlo aan. Links van ons stroomt de Candigliano.

Misschien vind je het interessant om te weten dat de Romeinen deze weg 220 v Chr. onder leiding van Consul Gaïus Flaminius hebben geprobeerd aan te leggen. De weg moest Rome met Rimini verbinden en had een dubbele functies; de handel vergroten en snel troepen kunnen bevoorraden die ver van de hoofdstad waren. Toen ze belanden bij een moeilijk obstakel, genaamd de Furlo-kloof, moest en zou deze overwonnen worden. Eerst werd bedacht om een grote hoge weg te bouwen op terrasmuren. Eigenlijk onmogelijke bouwwerken. Waarvan nog resten zijn maar moeilijk te zien en nu ook gedeeltelijk onder water staan. In 75 na Chr. beveelt keizer Augustus zijn slaven om met hamer en beitel in de harde rotsen een tunnel te bikken. Als je vanuit Rome komt zie je de originele plaquettes waar wij een foto van maakten.

Terrazza del Furlo

Met hoge rotswanden aan weerszijden van de weg, rijden we steeds verder dit spectaculaire natuurgebied in. In het plaatsje Furlo aangekomen nemen we de weg scherp rechts omhoog naar de Strada Monte Furlo. De weg naar Terrazza del Furlo loopt achter het Museo Del Territorio. Het museum is gratis en dagelijks geopend (maar denk eraan, tijdens lunchtijd gesloten). Dat was dus de reden dat wij later terug zijn gegaan nadat we naar het uitzichtpunt van Terrazza del Furlo waren geweest.

De stijgende weg is 5 kilometer lang en slecht onderhouden. Halverwege gaat de geasfalteerde weg over in een zandpad.  De kuilen en gaten waar we makkelijk langs komen houden ons niet tegen en vastbesloten gaan we verder omhoog de Monte Pietralate op. Het uitzicht tussen de dennenbomen en hoge cipressen wordt steeds indrukwekkender.

Bij de Rifugio aangekomen lopen we het laatste stuk naar het uitzichtpunt. La Terrazza del Furlo bereiken we na zo’n 10 minuten via een smal maar vlak wandelpad.

Aangekomen bij het plateau worden we getrakteerd op een adembenemend uitzicht waar je mond van open valt. Ge-wel-dig! Er worden veel foto’s gemaakt. Maar onmogelijk leg je dit spektakel vast met een mobieltje zoals het hier voor ons in het gezichtsveld ontvouwt!

We kunnen er geen genoeg van krijgen. Op deze stralende zonnige dag glinstert de rivier die ver onder ons in de diepte zijn weg heeft uitgeslepen, al miljoenen jarenlang.

Nadat we het overweldigende uitzicht in ons hebben opgenomen, rijden we dezelfde weg weer terug omlaag naar Furlo.

Nu eerst even een kijkje nemen in het Museo Del Territorio.

Je loopt er door verschillende ruimtes, van de ene naar de andere. Furlo-fossielen en Furlo-fauna, maar ook de menselijke bouwwerken worden goed in kaart gebracht. We zien dieren die in het gebied voorkomen in opgezette vorm. Zoals de wolf en de vos. Maar ook de grote steenarend. De roofvogel bouwt zijn nesten in de rotswanden tegenover het hoge uitzichtpunt. Heb jij hem daar gespot? Wij helaas niet. In het voorjaar heb je daarvoor misschien meer geluk.

Na al deze informatie is het de hoogste tijd om een terrasje op te zoeken. Dit had gekund bij Antico Furlo, maar we houden het voor nu wat eenvoudiger. Dit naastgelegen Ristorante heeft overigens heerlijke pastagerechten met verse truffel op het menu, natuurlijk in dit gebied gevonden. En heeft veel bekendheid gekregen in de 2^de wereldoorlog. Doordat Mussolini er heel veel kwam als huisvriend van de toenmalige eigenaar.

We rijden verder over de oude Via Flaminia. Om na 1.5 km onze laatste stop te nemen, voordat we weer naar onze B&B terugkeren. Bij de kiosk Locanda Dell’ Abbazia strijken we neer op het terras. Om aan een picknicktafel te genieten van een gevulde Crescia. Dit lijkt veel op een piandina, typisch uit deze streek.

Kerkje van San Vincenzo

Precies naast de kiosk staat een sober kerkje. Het blijkt te horen bij een klooster van San Vincenzo uit de 8^ste eeuw! Het is verrassend mooi door zijn eenvoud. We lopen natuurlijk even naar binnen. Boven zijn zelfs fresco’s te bewonderen.

Na een dag vol indrukken keren we terug naar onze B&B. Dat kan gelukkig vanaf hier heel snel. De snelweg is dichtbij.

Meer informatie vind je hier:

www.marcheandbike.it

www.riservagoladelfurlo.it