Zoals ik al zei; Elcito is een uitgestorven dorp. De bewoners zijn vertrokken naar bewoonbaar gebied. Er wonen nog 2 oudjes, die nu 1 keer per week door een koerier worden voorzien van boodschappen uit de supermarkt.

In de zomer en tijdens dagen als veel Italianen er op uit gaan, verandert de serene rust in een levendige bestemming. Nicola en Roberto creëerden in Elcito een referentiepunt voor de lokale bevolking en toeristen. Il RIstoro Il Cantuccio heeft een kleine kaart met alleen maar lokale producten. De gedachten is even simpel als smakelijk, en sluit aan bij het leven van de oude bewoners van Elcito. Eenvoudig en puur. Zoals honing afkomstig van de bijenkorven van een plaatselijk imker, pecorino kopen ze bij een herder uit de buurt, de vleeswaren van een boer op de berg La Pereta., en de crescia zijn typisch voor deze streek. Sinds een paar maanden worden dezelfde producten ook verkocht in hun winkeltje.